- Home
- Inspiratie
- Is Er Sprake van Groene Groei? Een Empirische Analyse van de Bereikte Ontkoppeling van CO2 en Bbp In Hoge-inkomenslanden Vergeleken Met de Doelstellingen van Het Klimaatakkoord van Parijs
Is er sprake van groene groei? Een empirische analyse van de bereikte ontkoppeling van CO2 en bbp in hoge-inkomenslanden vergeleken met de doelstellingen van het Klimaatakkoord van Parijs
Afbeelding

Achtergrond
Wetenschappers hebben hun zorgen geuit over de vraag of landen uit het mondiale Noorden, met hun hoge CO2-uitstoot per hoofd van de bevolking, snel genoeg koolstofarm kunnen worden om aan hun verplichtingen uit het Klimaatakkoord van Parijs te voldoen als ze blijven streven naar totale economische groei. De afgelopen tien jaar hebben sommige landen hun CO2-uitstoot verminderd en tegelijkertijd hun bruto binnenlands product verhoogd (absolute ontkoppeling). Politici en media hebben dit geprezen als groene groei. In deze empirische studie wilden we beoordelen of dit ook echt past binnen het Klimaatakkoord, en of een ontkoppeling conform Parijs daarom binnen handbereik ligt.
Methoden
Er is een nieuwe aanpak ontwikkeld en geïmplementeerd om te beoordelen of de ontkoppelingsresultaten in landen met hoge inkomens consistent zijn met de klimaat- en gelijkheidsdoelstellingen van Parijs. Er zijn elf landen met een hoog inkomen geïdentificeerd die tussen 2013 en 2019 een absolute ontkoppeling hebben bereikt. De bereikte, op consumptie gebaseerde CO2-emissiereducties en ontkoppelingspercentages van deze landen zijn vergeleken met de percentages die in overeenstemming zijn met Parijs, hier gedefinieerd als percentages die consistent zijn met een eerlijke verdeling van de resterende mondiale koolstofbudgetten en de een kans van 50% om de opwarming van de aarde te beperken tot 1,5°C of 1,7°C (wat neerkomt op de ondergrens [1,5°C] en de bovengrens [ruim onder de 2°C] van de doelstelling van Parijs ).
Bevindingen
De emissiereducties die de hoge-inkomenslanden hebben bereikt door middel van absolute ontkoppeling blijven ver achter bij de cijfers die in Parijs worden nagestreefd. Bij de gerealiseerde emissie-reducties zouden deze landen er gemiddeld meer dan 220 jaar over doen om hun emissies met 95% terug te dringen, waarbij ze 27 keer zoveel zouden uitstoten als op basis van een eerlijke verdeling zou mogen. Om hun rechtvaardige aandeel te leveren in het beperken van de stijging tot 1,5°C, zouden naast aanhoudende economische groei, de ontkoppelingspercentages tegen 2025 gemiddeld met een factor tien moeten stijgen.
Interpretatie
De ontkoppelingspercentages die in de hoge-inkomenslanden worden bereikt, zijn ontoereikend om te voldoen aan de klimaat- en gelijkheidsverplichtingen van het Klimaatakkoord van Parijs en kunnen niet met recht als groen worden beschouwd. Als groen in overeenstemming moet zijn met het Klimaatakkoord van Parijs, dan hebben de landen met hoge inkomens geen groene groei gerealiseerd, en het is zeer onwaarschijnlijk dat zij dit in de toekomst zullen kunnen verwezenlijken. Om emissiereducties te realiseren die voldoen aan de eisen van Parijs, zullen de landen met hoge inkomens post-groei-strategieën moeten nastreven waarbij de vraag wordt teruggedrongen en waarbij de economie wordt geheroriënteerd in de richting van toereikendheid, gelijkheid en menselijk welzijn, met een gelijktijdige versnelling van technologische veranderingen en efficiëntieverbeteringen.
Engelstalig onderzoek